De lente die onze tuinen opvrolijkt met duizend en één vleugelslagen lijkt een schouwspel zonder schaduw te zijn. Toch kan de verschijning van een bijzonder kleurrijke vogel tussen de vele gevederde bezoekers dit idyllische tafereel verstoren. Het is niemand minder dan de Vlaamse gaai, lid van de kraaiachtigen familie, die, volgens oude overtuigingen en de fluisteringen van tuiniers, het zaad van ongeluk in zich draagt. Laten we samen ontcijferen waarom deze kleurrijke boodschapper verre van een symbool van voorspoed is in onze groene ruimtes.
Gevleugelde boodschappers van de lente
Met de mooie dagen komen de ochtendconcerten van vogels weer tot leven in onze tuinen. In Frankrijk zijn er talloze soorten die weer verschijnen of over onze groene ruimtes trekken: merels, koolmezen, roodborstjes… Elk draagt bij aan de symfonie van de lente. Maar in de lijst van deze bezoekers hebben sommigen een minder benijdenswaardige reputatie dan alleen natuurliefhebbers.
De Vlaamse gaai, een controversiële pracht
Met zijn verenkleed in nuances van blauw, wit en zwart, valt de Vlaamse gaai niet onopgemerkt. Dit intelligente en nieuwsgierige lid van de kraaiachtigen wordt vaak opgemerkt door zijn schelle kreten en zijn gewoonten, zoals het opslaan van eikels voor de winter. Hij vliegt van de ene plek naar de andere, met een precisie die zijn grote aanpassingsvermogen en scherpe waarneming van de omgeving onthult.
Wanneer kleur rijmt met ongeluk
Ondanks zijn schoonheid wordt de Vlaamse gaai omringd door vrij sombere bijgelovigheden. Er wordt gezegd dat hij ongelukkige gebeurtenissen voorspelt of brenger is van slecht nieuws. In sommige verhalen zou alleen al het zien of horen van zijn roep een voorbode zijn van naderend onheil, een overtuiging die sommige tuiniers soms serieus nemen, ondanks het hedendaagse scepsis tegenover voortekenen.
